Coraz więcej firm i to często bole?nie przekonuje się, że już tylko wspomnieniem s? czasy, gdy kolejka osób czekała na każd? ofertę pracy. Teraz nie do?ć, że o pracownika trudno, to jeszcze warto o niego dbać, aby nie umkn?ł do konkurencji lub na Wyspy Brytyjskie. W przeciwnym razie zmiany załogi s? częstsze niż w?ród pierwszoligowych trenerów piłkarskich z seri? porażek na koncie.

Nie trzeba mieć profesury z zarz?dzania, aby wiedzieć, iż pracowników do zwi?zania na trwałe swoich losów z firm? najlepiej zachęcaj? godziwe zarobki i dobra atmosfera, zwana również partnersk?. Przy czym szybciej i łatwiej jest podnie?ć płace, ale skuteczniejsza jest metoda partnerska, oczywi?cie pod warunkiem, że wynagrodzenia pozwalaj? na godne życie, a nie jakiekolwiek przeżycie. Niestety cały czas przełożeni różnych szczebli główkuj? nad wymy?leniem sposobu zwi?zania pracownika z zakładem, który byłby tani, skuteczny i rzecz jasna restrykcyjny – wszak nic tak nie cieszy różnej ma?ci leaderów jak możliwo?ć (nawet tylko werbalnego) zflekowania podwładnego. Jaki? czas temu szare komórki wytężył menagment w SCG i wymy?lił, że pracownicy płacić będ? za... buty robocze. W teorii ?wietlistej, niczym marksizm z leninizmem, miało to zapobiegać zwalnianiu się osób maj?cych tydzień lub miesi?c stażu. Nikt przy tym nie zwrócił uwagi, że taka swoista kaucja jest niezgodna z prawem, podobnie jak zmuszanie pracowników do kupowania na własny koszt odzieży ochronnej (a s? ni? również buty robocze). Zgodnie z Kodeksem Pracy to pracodawca ma obowi?zek zapewnienia odpowiedniej odzieży załodze, a poniesione na ten cel wydatki s? w cało?ci zaliczane do kosztów podatkowych.

Oczywi?cie pomysł „kaucji obuwniczej” można by twórczo rozwin?ć. Jakież to efekty lojalno?ciowe (nie mówi?c już o oszczędno?ciach dla firmy) przyniósłby bowiem obowi?zek kupowania przez pracowników nie tylko butów, ale całych ubrań roboczych oraz potrzebnych im narzędzi. W przypadku większych maszyn, np. wózków widłowych pracodawca łaskawie udzielałby zatrudnionemu kredytu, spłacanego przez – powiedzmy 15-letni – planowany okres pracy. Osoba maj?ca na karku raty za tira rzeczywi?cie będzie posady trzymała się kurczowo, nawet kiepsko płatnej, byle bez widma egzekucji komorniczej. Jeszcze skuteczniejszym sposobem przywi?zywania pracownika do firmy niczym chłopa pańszczyĽnianego do ziemi byłoby wprowadzenie kaucji za etat. Zatrudniaj?c się w firmie pracownik podpisywałby weksel, który umarzano by po powiedzmy 25 latach nienagannej pracy. Za wszelkie spóĽnienia i wpadki trzeba by też swoje odpracować. I problemem byłoby już tylko znalezienie chętnych do podjęcia niemal dożywotniej harówki. W takim skansenie stosunków pracowniczych z połowy XIX wieku i na turystach można by dorobić. Chętnie przyjeżdżali by oni obserwować starcia robotników z kozakami, w których rolę pewnie wcielałby się dział HR. Bo na policję raczej nie ma co liczyć – w?ród funkcjonariuszy umiejętno?ć jazdy wierzchem jest znikoma.
Mr Solidarek