Szykuje się w naszym zakładzie spory przełom, nie tylko w wysoko?ci płac, ale i ubezpieczeniach. Oferty konkurencyjne „do bólu” ma bowiem przedstawić firma reklamuj?ca się skrzydlatym lwem, czyli nieco wybrakowanym sfinksem (tam lew oprócz skrzydeł ma jeszcze twarz kobiety) lub zmodyfikowanym gryfem (w tym wypadku łeb powinien być orli). Nazwy firmy nie podaję, pomny wyrzutów w stosunku do popularnego ministra, że reklamuje japońskie cyfrowe dyktafony i gwoĽdzie do produkcji jednorazowych opakowań drewnianych. Oferta zapewne będzie dumpingowa, bo jak przypuszczam cała trójka aktualnych ubezpieczycieli nie ma z działalno?ci w naszym zakładzie specjalnego zysku. I nie mog?c podj?ć (z przyczyn finansowych) wojny cenowej zapewne niczym niezwyciężone armie wycofaj? się na z góry upatrzone pozycje. W ten sposób znajdziemy się nie tyle pod skrzydłami lwa, co monopolu...

Nie należy jednak zapominać, że po dumping zawsze sięga się w celu wyeliminowania konkurencji, a gdy cel ten zostanie osi?gnięty – czyli uzyska się status monopolisty – spokojnie można podnosić ceny odbijaj?c sobie wcze?niejsze straty na nie maj?cych już wyboru klientach. Przy tym, paradoksalnie, dumping jest najskuteczniejszy gdy dla ubezpieczonych najważniejszym kryterium wyboru oferty jest cena. I tu jest przysłowiowy pies pogrzebany. Gdyby bowiem zarobki w naszym zakładzie – czego domaga się Solidarno?ć – osi?gnęły godny poziom pracownicy wybieraj?c nie tylko firmę ubezpieczaj?c? kierowali by się merytorycznymi argumentami, a nie tylko cen?. Wtedy nie trzeba także rozbudowywać form „zbiorowego wynagradzania” w rodzaju dotowanych posiłków, gdyż pracowników stać byłoby na indywidualnym wybór diety. Gdy jednak z trudem opłacaj? oni obowi?zkowe rachunki, to tańszy lunch zaczyna być cennym dobrem, nawet gdy od czasu do czasu bywa niestrawny w dosłownym tego słowa znaczeniu.

Jednym słowem za dobr?, efektywn? pracę należy ludzi wynagradzać solidn? gotówk?, a nie tańszym kotletem, biletem do cyrku czy też ofert? wypicia na zakładowym Family Day darmowego soku z bliższym i dalszym przełożonym. Choć niektórym może wydawać się to nieprawdopodobne, większo?ć ludzi woli bowiem czas wolny spędzać w gronie własnych znajomych, a nie liderów z hali fabrycznej, nawet je?li tych ostatnich lubi. I nie ma to kompletnie żadnego wpływu na jego wydajno?ć czy też identyfikację z firm?. T? ostatni? zreszt? znacznie lepiej umacnia dodatkowe kilka stówek więcej przy miesięcznej wypłacie niż codzienny u?cisk ręki prezesa, nawet poparty czaruj?cym u?miechem specjalistki ds. relacji pracowniczych. Ludzie pracuj? bowiem po to, aby zarobić – co zgodnie podkre?lali komunista Marks i liberał Smith, choć ten drugi blisko sto lat wcze?niej.
Mr Solidarek