Często trudno nam jest zrozumieć postępowanie innych, zwłaszcza gdy odstaj? one do?ć znacznie od przyjętych norm, a dotycz? – z założenia poważnych – kierowników. Jak bowiem wyja?nić, że szef jednego z wydziałów naszego zakładu myszkuje po ?mietnikach w poszukiwaniu puszek po napojach i przetłuszczonych papierów z kanapek? Wszak nie da się udowodnić tezy, że głodny i nękany przez pragnienie pracownik jest dokładniejszy i wydajniejszy. Być może ów kierownik jest zbyt podatny reklamie telewizyjnej i wierzy, że gdy podwładni zamiast wody (na koszt firmy) wypij? pewien napój energetyczny (nabyty prywatnie), to dostan? skrzydeł. Jednak, nawet w takim przypadku, ryzyko, że odlec? byłoby minimalne, gdyż akurat na tym wydziale nie ma przecież okien.

Bardziej prawdopodobna jest sytuacja, że nasz kierownik poważnie przej?ł się ekologi? i stał się fanem selektywnej zbiórki odpadów. I dlatego sprawdza, czy w żadnym ze ?mietników nie znalazł się skrawek papieru będ?cy w jego oczach wysokocenn? makulatur?, czy też ogryzek jabłka, który zgodnie z ekowizj? powinien trafić do kompostownika. Tylko, że zamiast nękać pracowników powinien przykładem zachęcać do zachowań proekologicznych.

Być może jednak zainteresowanie pustymi puszkami aluminiowymi nie bierze się u naszego bohatera z miło?ci do ekologii, ale potrzeby ekonomicznej. Wszak za kilogram aluminiowego złomu można dostać w skupie kilka złotych i nieco uzupełnić rodzinny budżet. Je?li jednak takie problemy z przeżyciem do pierwszego maj? dobrze opłacani kierownicy, to co ma powiedzieć większo?ć załogi o zarobkach znacznie niższych? Wniosek nasuwa się jeden – konieczna jest jak najszybsza solidna podwyżka wynagrodzeń, aby pracownicy naszego zakładu nie musieli uzależniać bytu od zawarto?ci hasioków, nawet tych zakładowych.

Oczywi?cie taka dramatyczna sytuacja materialna może wynikać z przyczyn całkiem niezależnych od cierpi?cego niedostatek – przykładowo licznych tragicznych wypadków losowych. W takim wypadku każdy pracownik może liczyć na pomoc komisji socjalnej. Zwłaszcza, że w pracy raczej nie pomaga liczenie ile jeszcze trzeba znaleĽć puszek, aby starczyło na chińsk? zupkę.

Można jednak założyć, że wspomniany szef szukał „dowodów przestępstwa”, aby ukarać pracowników za podjadanie i popijanie poza miejscami wyznaczonymi i robił to wył?cznie z troski o podwładnych. Bowiem spożycie batona czy też kilka łyków napoju poł?czone z chemikaliami (ponoć ekologicznymi) używane przy produkcji mog? zakłócić proces trawienia, czyli po prostu struć pracowników. Tylko czy my?l?cy kierownik zamiast straszyć, nie powinien wyja?nić podwładnym zagrożeń wynikaj?cych z pracy w warunkach szczególnych? Nie mniej należy mieć zatem nadzieję, że to wła?nie o zdrowie pracowników chodzi wydziałowemu szefowi. Tym bardziej, że fakt szperania po ?mietnikach poważnemu kierownikowi nie przystoi. Od tego wszak ma ludzi...
Mr Solidarek