Wbrew utyskiwaniom liberałów polskie prawo pracy nie chroni przesadnie pracowników, a czas pracy jest już tak elastyczny, że dyrekcje tasuj? dni robocze niczym wytrawny szuler, co lepsze karty w talii. Musz? jedynie pamiętać, aby nie przekroczyć czteromiesięcznego okresu rozliczeniowego. W efekcie soboty staj? się czarnymi dniami roboczymi, a wolne nagle staj? się pi?tki. Kalendarzowe rachunki się zgadzaj?, a załoga traci potencjalne nadgodziny (i tym samym szanse na wyższe zarobki). Zwi?zki zawodowe protestuj? i negatywnie opiniuj? zmiany kalendarza pracy, ale na niewiele się to zdaje. Opinia do niczego pracodawcy nie zobowi?zuje, a mimo to zdarza się, że nawet o ni? nie występuje.

Taka sytuacja miała miejsce w naszym zakładzie. 2 wrze?nia zwi?zki zawodowe zawiadomiono o propozycji wprowadzenia dni nieprodukcyjnych (nie mylić z wolnymi) 19 i 22 wrze?nia. Miałyby one zostać odpracowane w paĽdzierniku. Solidarno?ć GMMP wydaj?c negatywn? opinię zwróciła uwagę, że ci?głe zmiany harmonogramu pracy niestety mog? ?wiadczyć o chaosie organizacyjnym, a to do obowi?zków pracodawcy należy wła?ciwe zaplanowanie pracy. Natomiast przenoszenie na barki załogi ciężaru rozbudowy zakładu jest niemoralne i etycznie naganne. Nasz zwi?zek zaprotestował jednocze?nie przeciwko sprowadzaniu konsultacji do zakomunikowaniu reprezentantom pracowników wcze?niej podjętych decyzji.

Okazało się jednak, że nie wszystkie zmiany w kalendarzu pracy były uzgodnione odpowiednio wcze?niej. Załoga została bowiem powiadomiona, że nieprodukcyjne będ? pi?tki 19 i 26 wrze?nia. Tymczasem tej ostatniej daty w żaden sposób ze zwi?zkami zawodowymi nie konsultowano.

Z dosłownym brzmieniem przepisów wszystko jest jednak w porz?dku, gdyż pracodawca wyst?pił o opinię dotycz?c? przesunięcia dwóch wrze?niowych dni roboczych na paĽdziernikowe soboty, otrzymał j? i nawet łaskawie zignorował. Pytanie jednak, czy takie postępowanie jest zgodne z duchem dialogu społecznego, który opiera się nie tylko na przepisach prawa, ale i dobrym obyczaju. A ten ostatni został wyraĽnie złamany. Zatem je?li nie było to naruszenie zasad dialogu, to na pewno balansowanie na krawędzi jego zasad. W trudnej (i pogarszaj?cej) się sytuacji na europejskim rynku motoryzacyjnym przypomina to nieco balansowanie nad przepa?ci?. Gdy czasy s? kryzysowe, to należy szukać porozumienia z partnerami społecznymi, a nie kreować, nikomu niepotrzebne, konflikty.

Tym bardziej, że zwi?zki zawodowe zazwyczaj twardo broni? miejsc pracy, czyli tym samym zakładów i firm. Nie pozwalaj? jednak, aby koszty złej koniunktury rynkowej ponosili jedynie pracownicy. Szczególnie, że ich wpływ na t? koniunkturę jest najmniejszy.

Na marginesie zastanawiaj?ce jest, że zrezygnowano w naszym zakładzie z nieprodukcyjnego dnia 22 wrze?nia. Wszak jest to Europejski Dzień bez Samochodu.