Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, zmieniaj?cy sposób naliczania zasiłku chorobowego na korzystniejszy dla pracowników (a przede wszystkim zgodny z Konstytucj?) do?ć niespodziewanie wywołał spore emocje w dyrekcji GMMP. Pojawiły się nawet zarzuty unikania dialogu społecznego i to przez stronę zwi?zkow?. A poszło o krótki komunikat, że w siedzibie Solidarno?ci można otrzymać wzór wniosku o przeliczenie „chorobowego”. Jego złożenie pozwala pracownikom na odzyskanie zaległych (a należ?cych się im jak psu miska) pieniędzy i to do trzech lat wstecz. Słowem zwi?zkowcy zrobili to, co do nich należało, czyli zadbali o interesy załogi. A wypłacaj?cy zasiłek chorobowy (zazwyczaj jest to pracodawca, ale w niektórych przypadkach bywa nim ZUS) musi go przeliczyć i zaległo?ci wypłacić.

Trudno zatem stwierdzić, czego miałby dotyczyć postulowany przez pracodawcę dialog? Bo chyba nie stwierdzenia faktu wej?cia w życie wyroku. W przeciwnym wypadku można by prowadzić kompletnie jałowe rozmowy na temat np. obowi?zku prawostronnego ruchu ulicznego, konieczno?ci płacenia podatków lub też czynów zakazanych przez kodeks karny. Być może taki dialog mógłby mieć jakie? znaczenie akademickie, ale praktycznego nie miałby żadnego. Obowi?zuj?cego prawa trzeba przestrzegać, a nie nad nim gdybać.

Warto przy tym pamiętać, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego wszedł w życie 7 lipca, a zwi?zkowy komunikat pojawił się ponad dwa miesi?ce póĽniej. Nie może być zatem mowy o zaskoczeniu pracodawcy, szczególnie, gdy pamięta się, że wyroki obowi?zuj? od chwili ich opublikowania, a nie ogłoszenia. Trybunał werdykt w sprawie zasiłku chorobowego wydał w czerwcu, czyli jeszcze przed wakacjami. Zreszt? nawet, gdyby informacja o możliwo?ci ponownego przeliczenia „chorobowego” pojawiła się 8 lipca, to pracodawca żal mógłby mieć tylko do swoich prawników. Jak bowiem mawiali starożytni nieznajomo?ć prawa nikogo nie tłumaczy (w oryginale – ignorantia legis excusat neminem). A w przypadku ?wiatowego koncernu nie tylko nie tłumaczy, ale wręcz kompromituje.

Swoj? drog?, gdyby pracodawca rzeczywi?cie poważnie traktował dialog społeczny, to o konsekwencjach wyroku trybunału sam powinien poinformować załogę. I to niezależnie od tego, czy zasiłki chorobowe wypłacał zgodnie z ZUS-owskim wzorem, czy też kierował się zdrowym rozs?dkiem i norm konstytucyjnych nie naruszał (a były takie firmy, chociażby SCG). W tym drugim przypadku w interesie pracodawcy było jak najszersze ogłoszenie tego faktu, gdyż poprawiałoby to jego wizerunek, a przy okazji wizerunek marki. Natomiast, gdy zasiłki były zaniżane, czyli wypłacane ZUS-owsko, to ukrywanie wyroku i narzekanie, że inni go ogłosili, może sugerować chęć pozbawienia pracowników należnych im pieniędzy. Takie praktyki maj? swoje dosadne okre?lenie i w żadnym wypadku nie kojarz? się z dialogiem.
Mr Solidarek