Kompletny brak dialogu społecznego (w żadnym wypadku nie mylić go z miłym szefowi potakiwaniem) oraz postępuj?ca degradacja stosunków międzyludzkich sprawiły, że Solidarno?ć GM MP rozpoczęła baczniej przygl?dać się sytuacji na lakierni. Nie można bowiem ignorować niepokoj?cych sygnałów o zachowaniu odległym o lata ?wietlne od standardów GM-GMS oraz niezgodnych z prawem praktykach kierownictwa. Takim gwałtem zadanym na porz?dku prawnym było przeniesienie SIP-owca na inny wydział z naruszeniem zapisów o społecznej inspekcji pracy.

Podobnie naganna była próba utrudniania działalno?ci zwi?zkowej i to z pomoc? pisanej niemalże na kolanie instrukcji poruszania się po lakierni. Dzięki której zwi?zkowcy byliby otoczeni „wianuszkiem” opiekunów. Pozostaje pytanie czy zatrudnieni tam pracownicy nie maj? nic lepszego i produktywnego do roboty? Bo chyba nie ma być to argument za redukcj? zatrudnienia...

Tego ostatniego nie można jednak wykluczyć, gdyż swego czasu, aby negatywnie ocenić i w konsekwencji wypowiedzieć warunki pracy i płacy (mówi?c wprost: zdegradować) wystarczyło jednemu z liderów nałożyć obowi?zek opieki przez pół roku nad dwoma zespołami. Dodatkowo jeden z pracowników pracował na trzy czwarte etatu. Oczywi?cie wsparcie ze strony przełożonych było bardziej niż iluzoryczne. Efekt już znamy, ale pozostaje pytanie o tak ponoć hołubione zasady GM-GMS. Jak widać tylko przez niektórych i dla niektórych oraz to tylko, jak jest to wygodne.

Podobnych historii jest wiele. Tymczasem najlepszym sposobem rozwi?zywania wszelkich problemów (także na lakierni) jest dialog, którego unika szefostwo tego wydziału. A tam gdzie kończy się dialog zaczynaj? się przepisy prawa. Natomiast, gdy i one wyczerpuj? swoje możliwo?ci, dochodzi do drastycznych rozwi?zań. Miejmy nadzieję, że w naszym zakładzie nie będ? one miały miejsca, choć przysłowiowa kropla nie tylko dr?ży skałę, ale również przepełnia czarę goryczy.