Ciemno?ć widzę mogli – niczym grany przez Sthura-seniora, Maks z kultowej „Seksmisji” – stwierdzić chórem pracownicy montażu, gdy podczas pracy nagle zgasło ?wiatło. Wzdłuż czę?ci linii zapanował, można by rzec, romantyczny półmrok, gdyż zdarzenie miało miejsce w czerwcowy wieczór. Niestety na poszczególnych stacjach pracownicy widzieli znacznie mniej, gdyż nieliczne ?wietliki skutecznie zasłaniały im montowane samochody. Niektórzy stwierdz?, nieprzewidziana awaria. Tyle tylko, że do?ć wybiórcza. Ta?ma cały czas przesuwała się z niezmienn? prędko?ci? i załoga w takich do?ć ekstremalnych optycznie warunkach walczyła o plan produkcyjny, niczym serialowy Bronek Talar, trzymaj?c się filmowych porównań. Na szczę?cie produkcyjna ciemno?ć nie trwała zbyt długo.

Gdy następnego dnia cała sytuacja się powtórzyła pojawiły się obawy, że praca w półmroku stanie się nowym standardem w naszym zakładzie. Wszak wył?czenie o?wietlenia oznacza oszczędno?ci na rachunkach za energię elektryczn?, a cięcie kosztów jest rynkowym fetyszem. Starsi pracownicy, którzy jeszcze załapali się (niekoniecznie z rado?ci?) na obowi?zkow? służbę wojskow?, przypomnieli sobie przy tym czasy, gdy z zawi?zanymi oczami musieli składać i rozkładać kałasznikowa. Również na czas, choć ta?mę zastępował wówczas pokrzykuj?cy kapral. Trudno było jednak znaleĽć osoby zadowolone z firmowego zaciemnienia. Nawet cierpi?cy na ?wiatłowstręt (a przypadło?ć to do?ć rzadka) z czynno?ciami manualnymi radz? sobie lepiej, gdy jednak widz?, co robi?. Człowiek jest bowiem tak skonstruowany, że wzrok ma znacznie bardziej wyczulony niż np. węch, co jest jednym z elementów odróżniaj?cych go od swojego najlepszego przyjaciela na czterech łapach.

Choć nie można tego wykluczyć, to jednak mało prawdopodobna wydaje się teoria, że wył?czanie o?wietlenia na montażu, to element przygotowań do przekształcenia Opla w zakład pracy chronionej dla ociemniałych. Pomysł z tych wyj?tkowo poprawnych politycznie, ale ekonomicznie sensowny mniej więcej tak jak zawracanie kijem Wisły. Koszty przystosowania całej technologii dla takich pracowników byłyby potężne, wielokrotnie przewyższaj?ce potencjalne dotacje z PFRON. Zreszt?, co tu mówić o pracy chronionej, gdy nierozwi?zywalnym problemem jest zachowanie podstawowych zasad BHP. A jedn? z nich jest konieczno?ć zapewnienia odpowiedniego o?wietlenia stanowiska pracy. I nie zast?pi ich wł?cznie wszystkich systemów awaryjnych, aby cokolwiek zobaczyć w ?wietle mrugaj?cych kolorowych lampek. Zakład pracy to nie dyskoteka z kiepsk? muzyk?. S? wprawdzie pola ludzkiej aktywno?ci, które lubi? półmroki, pół?rodki i półkroki, ale nie należy do nich produkcja samochodów. Gdyż dobrej jako?ci nie sprzyja zaciemnienie. I co ważne, gdy o?wietlona jest jedynie droga ewakuacyjna, to pracownicy powinni ni? pod?żać, a nie szukać po kieszeniach zapalniczki, by dojrzeć co? na stanowisku pracy. Na linii nie wiadomo, czy to tylko awaria o?wietlenia, czy też przed zakładem np. wywróciła się cysterna z chlorem.
Mr Solidarek