Zanim pracownik – z mniejszym lub większym entuzjazmem – zabierze się do wykonywania poleceń przełożonego, powinien pomy?leć o swoim zdrowiu i bezpieczeństwie. Zgodnie z polskim prawem może on odmówić pracy w sytuacji, gdy ma się ona odbywać w warunkach nie odpowiadaj?cym przepisom BHP. Jednym z podstawowych obowi?zków pracodawcy jest bowiem zapewnienie bezpiecznych oraz higienicznych warunków wykonywania zadań. Natomiast do obowi?zków zatrudnionych należy ?wiadczenie pracy, a nie ryzykowanie utrat? zdrowia. Innymi słowy pracownica będ?ca w ci?ży (nawet wczesnej) może uroczym wzruszeniem ramion potraktować polecenie przyj?cia do pracy w nocy lub też przetoczenia wózka w zastępstwie uszkodzonego ci?gnika. Pań będ?cych przy nadziej (na bliskie becikowe) nie wolno zatrudniać po dwudziestej drugiej, ani też zlecać im dĽwigania ciężarów. Mimo pewnej zbieżno?ci słownej ciężarna i ciężarówka to jednak nie to samo...

Oczywi?cie, aby dbać o swoje prawa – a tym samym zdrowie, które niczym ma się jedno – dobrze jest je znać. Pozostawanie w głębokiej wierze, że przepisy BHP znaj?, bo powinni, przełożeni może prowadzić na manowce, które w tym wypadku mog? oznaczać szpitalne łóżko. Dlatego warto zwrócić się o pomoc do społecznych inspektorów pracy w przypadku wszelkich – nazwijmy je niestandardowych – poleceń liderów czy ich szefów. Zagrożenia dla zdrowia wcale nie musz? być przy tym zwi?zane z hukiem i brakiem wentylacji.

Tak było chociażby z problemem ptasich odchodów, m?drze zwanych guanem, na posadzce tłoczni lub (przeciekaj?cym) dachu lakierni. Ich usunięcie na pozór wydaje się proste. Trzeba wysłać kilka osób, które za pomoc? ręcznych urz?dzeń czyszcz?cych zamocowanych na kiju usun? mało estetyczn? dekorację. Nie powinny mieć z tym większych kłopotów, bo powierzchnie płaskie i do?ć szerokie, a samo zajęcie w miejscach przewiewnych (a dla gołębi, nawet przelotnych). Tyle tylko, że powietrze to nie należy do ?wieżego, a nawet znacznie mu bliżej do wyziewów bagiennych. Słowem warunki pracy raczej dla filmowego Shrecka, niż ludzi. Ptasie guano okazuje się bowiem prawdziw? bomb? bakteriologiczn? i usuwać je należy nie tylko w specjalnym kombinezonie oraz masce i okularach (swego czasu takie stroje można było ogl?dać w telewizyjnych relacjach ze zwalczania ptasiej grypy), ale dodatkowo po odpowiednim przeszkoleniu. Tym samym posadzka – nazwijmy to ładnie – upstrzona ptasi? latryn? jest wyzwaniem nie tylko estetycznym...

Po zwróceniu przez inspektorów pracy uwagi na te wszystkie zagrożenia szefowie zakładu szybko zrezygnowali z wysłania do walki z guanem ludzi ze ?cierkami w gar?ci. I dobrze, bo gdy w grę wchodzi zdrowie nie warto ryzykować. Oczywi?cie już słyszę przejętych cięciem kosztów, sięgaj?cym po argument, że nie raz usunęli ptasie odchody z szyby samochodu szefa rękawem własnej koszuli i żyj?. Tylko, co to za życie, a poza tym, nawet przy największej limuzynie skala – za przeproszeniem – obsrania nie ta.
Mr Solidarek