Podobnie, jak w latach poprzednich tegoroczne negocjacje płacowe w SCG przeci?gaj? się do granic absurdu. Rozpoczęły się one 14 stycznia, choć strona społeczna konieczno?ć wzrostu wynagrodzeń zgłaszała władzom spółki już w sierpniu 2009 r. Dwa miesi?ce rozmów nie przyniosły wypracowania satysfakcjonuj?cego załogę rozwi?zania, doprowadziły jedynie do rozpoczęcia – 13 marca – procedury sporu zbiorowego. Po kolejnych dziewięciu spotkaniach z zarz?dem, które nie doprowadziły do zbliżenia stanowisk negocjacyjnych strona zwi?zkowa wyst?piła z propozycj? podpisania protokołu rozbieżno?ci i prowadzenia dalszych rozmów z udziałem mediatora.

Proponowany przez zarz?d SCG wzrost wynagrodzeń w żadnym wypadku nie spełnia oczekiwań pracowników. Natomiast zgłoszone przez stronę zwi?zkow? ż?dania płacowe, zdaniem szefów firmy, nie s? możliwe do spełnienie. Jednak stwierdzenie, że spółki nie stać na podwyżkę płac, bez poparcia tego konkretnymi faktami w postaci danych finansowych nikogo nie przekonuje. Pracownicy licz? na poszanowanie dialogu, opartego na merytorycznych argumentach i w napięciu oczekuj? na pomy?lne zakończenie sporu.

Należy pamiętać, że z jednej strony niepokoju społeczny z pewno?ci? Ľle wpływa na atmosferę w pracy, która ma bezpo?redni wpływ na jako?ć i bezpieczeństwo, na którym wszystkim zależy. Z drugiej za?, że fundamentem dialogu jest przyjęcie zasady win-win (czyli, po polsku, wygrany-wygrany), pozwalaj?cej obu stronom negocjacji zakończyć rozmowy z pomy?lnym wynikiem.