Cysorz to ma klawe życie, śpiewał przed laty Tadeusz Chyła. Nie brakuje również takich, co uważają, że nie mniej klawe życie ma wódz indiański palący fajkę – niby pokoju, ale dokładnie nie wiadomo, czym nabitą – oraz GL w Oplu, bo przecież on i wodzem, i cysorzem, dla membrów. Pół biedy, gdy taka sytuacja kończy się na początkowym stadium megalomanii, zwanej też manią wielkości oraz terapeutycznych seansach na kozetce u lekarza specjalisty. Zdecydowanie gorzej, gdy jednocześnie grupowy „cysorz” zapomina o regulaminowych obowiązkach GL. Wtedy bowiem problemy zaczyna mieć znacznie więcej osób.

Szczególnie, gdy jego kłopoty mają związek z niechęcią do słowa pisanego, a taki przypadek miał ostatnio miejsce w naszym zakładzie. W efekcie pracownicy jednej grupy przez dłuższy czas nie byli zapoznawani z treścią GLB, a wiedzę o tym, co się w firmie dzieje zawdzięczali aktywności towarzyskiej. Słowem dowiadywali się od tych, których liderzy nie mieli wstrętu do czytania GLB. Pytanie jednak czy rzeczywiście akurat w kantynie nad talerzem z zupą lub przy pisuarze pracownicy mają dowiadywać się o dniówkach przenoszonych na lutowe soboty?

Blokowanie przez grupowego „cysorza” przepływu informacji wewnątrzzakładowych i korporacyjnych okazało się jednak przysłowiowym małym pikusiem, gdy wyszło na jaw, że nie ocenił on części swoich podwładnych za minione pół roku. A jako, że nie tylko należało to do obowiązków biedaczka i jednocześnie nie może tego zrobić nikt inny, kilku pracowników oceny półrocznej w terminie nie miało. W odróżnieniu od kłopotów z tym związanych. Ocena ma wszak wpływ na przejścia w widełkach płacowych oraz wysokość premii FPT. Co więcej od braku oceny nie można się odwołać, gdyż takiej procedury nie przewiduje zakładowy regulamin. Pracownik może się bowiem odwoływać jedynie od oceny, jeśli uzna, że jest ona niesprawiedliwa. Wprawdzie brak oceny niewątpliwie też jest krzywdzący, ale – nie da się ukryć – że oceną, jako taką, nie jest. A odwołać się od nieistniejącego nie można, podobnie jak złożyć apelacji przed wydaniem wyroku przez sąd.

Tym samym pracownicy znaleźli się w sytuacji bez wyjścia, przypominającej jako żywo słynny książkowy Paragraf 22. Jednocześnie muszą wypić przysłowiowe piwo nawarzone przez grupowego „cysorza”, bo wprawdzie on nawalił, ale konsekwencje ponoszą jego pozbawieni oceny podwładni. Dlatego szybo trzeba znaleźć wyjście z tej patowej sytuacji. Najprościej byłoby uznać, że zawiniony przez przełożonego brak oceny, jakiejś z nich odpowiada. Tak jak „zaliczenie” w studenckim indeksie to trójka, a brak jakiegokolwiek wpisu – dwója. Wówczas od takiej domyślnej oceny, niezależnie od jej wysokości, można by się odwołać, a tym samym ją skorygować. Przy okazji warto chyba też zastanowić się nad skorygowaniem, czy też zdyscyplinowaniem grupowego „cysorza”, który biedy napytał swoim podwładnym, a kłopotu wszystkim.