Niekorzystna dla pracowników okazała się uchwała S?du Najwyższego z 15 lutego (sygn. II PZP 11/05) w której stwierdzono, że za pracę w niedzielę czy ?więto, za któr? zakład nie udzielił dnia wolnego, przysługuje jeden 100-proc. dodatek, nawet je?li została przekroczona norma ?redniotygodniowa. To niespodziewany precedens, bo większo?ć ekspertów uważa, że za każd? godzinę takiej pracy należy się normalne wynagrodzenie, a oprócz tego dwa dodatki. Generalnie zatrudniony nie powinien pracować dłużej niż 8 godzin na tydzień i 40 w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. W zamian za dozwolon? pracę w niedzielę lub ?więto firma musi w pierwszej kolejno?ci udzielić dnia wolnego: za niedzielę w ci?gu sze?ciu wcze?niejszych lub następnych dni, ale najpóĽniej do końca okresu rozliczeniowego (w naszym wypadku cztery miesi?ce), a za sobotę – podczas okresu rozliczeniowego. Zapłata w gotówce wchodzi w grę dopiero wtedy, gdy taka rekompensata nie jest możliwa. Powstał jednak problem, ile dodatków zapłacić temu, kto pracował w niedzielę lub ?więto, a na końcu okresu rozliczeniowego okazało się, że doszło z tego powodu do przekroczenia normy ?redniotygodniowej (nazywanych popularnie nadgodzinami). Kodeks nie rozstrzyga problemu. Według niego za każd? godzinę pracy niedzielnej lub ?wi?tecznej, niezrekompensowanej dniem wolnym, płaci się normalne wynagrodzenie plus 100-proc. dodatek (art. 15111§ 2 i 3) oraz – zgodnie z art. 1511 kodeksu – dodatek przysługuje również za każd? nadgodzinę. – Nie ma podstaw, by w takiej sytuacji potrójnie wynagradzać pracownika – dowodził sędzia Zbigniew Myszka. – Za każd? godzinę pracy w niedzielę i ?więto, za któr? nie dostał dnia wolnego, trzeba mu zapłacić tylko jeden dodatek.

Nic dziwnego, że uchwała została entuzjastycznie przyjęta przez pracodawców oraz czę?ć liberalnych mediów. (zz)