Początek nowego okresu rozliczeniowego czasu pracy, można rzec tradycyjnie, wiązał się z naruszeniem porozumienia z 2010 dotyczącego systemu pracy grupy utrzymania ruchu. Nie dość, że harmonogramy pracy ogłoszono z wyprzedzeniem 12 dni, a nie dwóch tygodni (różnica mniej więcej taka jak między 85 zł, a stówką), to jeszcze kompletnie zapomniano o obowiązku wcześniejszego – o tydzień – zapoznania z nimi pracowników. Tym samym pozbawiono ich możliwości terminowego wnoszenia uwag i propozycji zmian. Można wprawdzie uznać, że 18 czerwca dopiero zapoznawano zatrudnionych z propozycjami rozkładu ich czasu pracy od lipca do października, ale wtedy okaże się, że w UR 12 dni to... trzy tygodnie, co z przyjętymi zasadami kalendarzowymi ma się w sposób zdecydowanie luźny.

Dodatkową nowością, o której nie wspomina porozumienie z 2010, było ustalenie oddzielnego „kalendarza pracy UR” w istotnych szczegółach różniącego się od kalendarza pracy przyjętego w całym zakładzie. Wprowadzał on odpracowywanie dniówek, początkowo czterech, które nie byłyby traktowane jako (lepiej płatne) przesunięte dni robocze, w harmonogramie utrzymania ruchu oznaczane jako „P”. Tyle tylko, że zgodnie z porozumieniem z 2010 za dniówki „P” nie są uważane jedynie dni odrabiane, w ramach okresu rozliczeniowego, przez cały zakład, a nie jedną grupę lub wydział.

Po interwencji Solidarności dyrekcja wycofała się z pomysłu zaplanowania w UR „odpracowywanych” trzech dniówek 29-31 października 2012. Ostatecznie pozostał nią jedynie piątek 20 lipca, który w pierwotnej wersji kalendarza pracy na 2012 miał być „dniem z przeniesionymi zmianami”. Wprawdzie w GLB ogłoszono, że będzie to normalny dzień roboczy, ale pracodawca twierdzi, że jednoczesne ogólne twierdzenie o możliwości jego zmiany przez przełożonych dotyczyło właśnie grupy UR. Zwłaszcza, że z potrzebami wydziałów było ponoć zgodne, choć już pracowników niekoniecznie.