Podanie przez dyrekcję wstępnej propozycji planów urlopów co bardziej nadgorliwie przełożeni uznali za jego wersję ostateczną i nawet ogłosili to podwładnym. Tyle tylko, że byli w błędzie, do czego można było dojść bez dedukcji Sherlocka Holmesa. Skoro bowiem zgodnie z art. 163 Kodeksu Pracy (KP) plan urlopów ustala pracodawca biorąc pod uwagę wnioski pracowników, które ci mogą zgodnie z Regulaminem Pracy zgłaszać do 30 listopada, to po prostu niemożliwe jest aby został on ustalony ponad tydzień wcześniej.

Słowem do końca listopada każdy powinien zgłaszać swoje wnioski dotyczące urlopu na 2013, które muszą być wzięte pod uwagę (co nie oznacza uwzględnione) przy tworzeniu planu urlopów.

Dodatkowo, choć plan ten ustala pracodawca, to jednak jego podstawą powinny być wnioski pracowników, gdyż po pierwsze to oni mają prawo do urlopu, a po drugie wykorzystanie urlopu wypoczynkowego w częściach jest możliwe jedynie na wniosek pracownika. Zgodnie z ustawową (art. 152 KP) zasadą urlop powinien być bowiem „nieprzerwany”, czyli wykorzystany w jednym kawałku.

Jak do tego dodamy, że urlop jest wprawdzie udzielany na wniosek pracownika, ale jednocześnie udziela go pracodawca może urlopu odmówić, to staje się oczywiste, że w przypadku urlopów prawo zakłada, że obie strony – pracownik i pracodawca – powinny dążyć do porozumienia. Mówiąc obrazo, poza określonymi ustawowo wyjątkami, dyrekcja nie może nikogo wysłać na urlop, ale też pracownik nie ma możliwości wykorzystać go w dowolnym czasie. Powinien zostać osiągnięty kompromis.

Dobrze też pamiętać, że zastrzeżenie Kodeksu Pracy mówi, że plan urlopów ma uwzględniać konieczność zapewnienia normalnego toku pracy, a nie wygodnych przerw postojowych, a sam urlopu jest zgodnie z prawem wypoczynkowy (art. 152 § 1 KP). Tym samym dobrze, aby jego terminy odpowiadały właśnie możliwości wypoczynku pracownika, często odbywającego się w gronie rodzinnym w okresie świąteczno-noworocznym.