Odmowę udzielania urlopów na żądanie zapowiedziano – w informacji odczytanej przed wszystkim zmianami – pracownikom spawalni, powołując się na „sporo problemów technicznych”. Tyle tylko, że taka zbiorowa blokada urlopów jest niezgodna z prawem. Kodeks pracy wyraźnie bowiem stanowi, iż pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym cztery dni urlopu (a dokładniej do czterech dni, gdyż zatrudniony ma prawo, ale nie obowiązek wystąpić o urlop na żądanie).

Jednocześnie nie może odmówić takich urlopów zbiorowo, ani też z góry zapowiadać, że nie będzie się ich udzielać, co właśnie przełożeni zapowiedzieli na spawalni. Co więcej, gdy zapowiadano blokadę „żądaczy”, to udzielono zwykłego urlopu jednemu z shift’ów (konkretnie zmiany zielonej), by ten mógł sobie spokojnie przez tydzień pojeździć na nartach. Czyżby zatem w przypadku wybrańców losu nie obowiązywała już wyjątkowo trudna sytuacja wydziału? I co w takim przypadku z kodeksowym obowiązkiem – tym razem bezwzględnym – równego traktowania wszystkich pracowników?

Dodatkowo część przełożonych poszła jeszcze dalej i zapowiedziała, że nie będzie udzielać nie tylko urlopu na żądanie, ale również dni opieki nad dzieckiem. Zapominając najwyraźniej, że tego ostatniego nie udziela, a naruszenie prawa w tym zakresie może kosztować nawet 30 tys. zł w postaci grzywny. Pracownik wychowujący dziecko w wieku do 14 lat sam bowiem ustala, kiedy skorzysta z przysługującego mu zwolnienia od pracy (dwa dni w roku), podobnie jak w przypadku urlopu okolicznościowego wynikającego z ministerialnego rozporządzenia (urodziny dziecka, ślub własny lub dziecka, śmierć i pogrzeb najbliższych). W tych wszystkich przypadkach zatrudniony ma jedynie obowiązek poinformowania pracodawcy, że będzie korzystał z przysługującego wolnego.

Należy także pamiętać, że jak trafnie zauważył Sąd Najwyższy w jednym z wyroków „pracodawca powinien organizować swą działalność, biorąc pod uwagę nieuchronność nieobecności pracowników, spowodowanych chorobami, urlopami i innymi usprawiedliwionymi przyczynami”, a tym samym nie może przerzucać skutków zbyt niskiej obsady (zatrudnienia) lub złej organizacji pracy na pracowników, poprzez pozbawiania ich uprawnień do urlopu na żądanie. Zatem trudno uzasadnić odmowę udzielenia „żądacza” w grupie, gdzie akurat nikt nie choruje i z wolnego nie korzysta. Natomiast wszelkie próby naginania przepisów prawa pracy jako sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczenie tego prawa Kodeks Pracy uznaje niedopuszczalne i nieważne.