Od 2 stycznia 2016 weszły w życie zmienione przepisy art. 1823 Kodeksu pracy regulujące zasady udzielania dwutygodniowego urlopu ojcowskiego. Obecnie pracownicy wychowujący dziecko mogą wykorzystać ten urlop w dwóch częściach (z których żadna nie może być krótsza niż tydzień, czyli w praktyce po tygodniu) do momentu, w którym dziecko ukończy 24 miesiąc życia (czyli 2 lata). Wcześniej urlop ojcowski należało wykorzystać jednorazowo do ukończenia przez dziecko pierwszego roku życia.

W przypadku ojców adopcyjnych urlop ojcowski przysługuje do upływu 24 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego o przysposobieniu (natomiast nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7 roku życia), zaś w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego – nie dłużej niż do ukończenia przez nie 10 roku życia.

Oczywiście cały czas urlop ojcowski można będzie wziąć za jednym razem w całości, czyli w wymiarze dwóch tygodni. Warto przy tym pamiętać, że tydzień urlopu ojcowskiego odpowiada 7 dniom kalendarzowym, wliczając do jego wymiaru niedziele, święta i dni wolne z tytułu kodeksowego pięciodniowego tygodnia pracy. Mówić krótko, jest to siedem kolejnych dni w kalendarzu, bez względu na liczbę roboczych dniówek.

Urlop ojcowski zapewnia ojcu dziecka 100 proc. średniego wynagrodzenia z ostatnich 12 miesięcy (finansowo traktowany jest zatem identycznie jak urlop macierzyński), jednak niewykorzystany w odpowiednim momencie – przepada.

Urlop ojcowski udzielany jest na pisemny wniosek pracownika-ojca wychowującego dziecko, składany w terminie nie krótszym niż 7 dni przed rozpoczęciem korzystania z tego urlopu. Jednocześnie Kodeks pracy zobowiązuje pracodawcę do uwzględnienia wniosku pracownika, a zatem nie może on odmówić udzielenia takiego urlopu.

Warto też dodać, że korzystanie z uprawnienia do urlopu ojcowskiego nie jest uzależnione od statusu związku rodziców. Rodzice nie muszą zatem pozostawać w związku małżeńskim, konkubinacie, nie muszą nawet prowadzić wspólnego gospodarstwa domowego. Jedynym koniecznym warunkiem jest wychowywanie dziecka przez ojca, będącego pracownikiem.