Niezmiernie trudne do zrozumienia okazuj? się dla czę?ci przełożonych tzw. urlopy na ż?danie, choć zasady korzystania z nich s? proste niczym budowa cepa. Pracownik cztery dni swojego urlopu może wzi?ć w dowolnie wybranym czasie i tylko on decyduje kiedy. Musi tylko o tym fakcie powiadomić przełożonego, najpóĽniej w chwili normalnego rozpoczęcia pracy. Praktycznie oznacza to, że może zadzwonić tuż przed dniówk? i poinformować, że bierze urlop. Nie musi natomiast tłumaczyć się dlaczego go bierze. To jego wolny wybór, gwarantowany przez Kodeks pracy.

Złamaniem prawa s? natomiast próby szykanowania przez przełożonych pracowników korzystaj?cych z urlopów na ż?danie. Zreszt? każdy pracownik ma obowi?zek owe cztery dni wykorzystać w ci?gu roku kalendarzowego. GroĽby obniżania premii ze względu na brane urlopy s? równie kuriozalne – i z mocy prawa nieważne – jak negatywne oceny za pracę w dni deszczowe, wyższe noty dla łysych lub branie pod uwagę wielko?ci biustu pracownic przy ocenie wydajno?ci przy ta?mie (to ostatnie to już jawny seksizm, podpadaj?cy pod molestowanie). Dlatego dziwi, że znajduj? się jeszcze kierownicy, którzy po takie „urlopowe” pogróżki sięgaj?. Bowiem gdy cała sprawa trafi do inspekcji pracy – a w przypadku każdego następnego sygnału o takim procederze Solidarno?ć będzie składać takie wnioski – to pogorszeniu (i to drastycznemu) mog? ulec oceny pracy, ale wspomnianych przełożonych. Nie każdy nadaje się na kaprala w wojsku, czy przełożonym w naszych zakładach i nie każdy musi nim być.

Bior?c urlop na ż?danie dobrze jest mieć potwierdzenie jego zgłoszenia, zwłaszcza gdy robimy to telefonicznie (sposób jak najbardziej dozwolony). Najpro?ciej jest poinformować o wykorzystywanym wła?nie urlopie nie tylko przełożonego, ale również komisję Solidarno?ci, która odnotowuje wszystkie takie telefony.