Stosunki pracownicze rodem z połowy wieku XIX staraj? się wprowadzać w życie niektórzy przełożeni z Premiera, firmy, której nazwa przynajmniej powinna zobowi?zywać (premier po francusku znaczy pierwszy). Przoduje w tym brygadzista, nazwijmy go W. wraz ze swoim zaufanym, powiedzmy T. Obaj panowie wyraĽnie cierpi? na kompleks władzy, a pewnie kryzys wieku ?redniego też ich dotyka, bowiem pracownice traktuj? w sposób obcesowy, żeby nie powiedzieć chamski. Jednocze?nie maj? problemy ze zrozumieniem przepisów Kodeksu Pracy.
Przykładowo, choć w Premierze niedziela jest normalnym dniem pracy, płatnym bez dodatków, to okazało się, że kodeksowego dnia opieki nad dzieckiem w niedzielę akurat wykorzystać nie można. Samotnie wychowuj?ca kilkumiesięczne dziecko kobieta problem rozwi?zała bior?c urlop na ż?danie, za co spotkały j? komentarze o wylegiwaniu się w domu. Tymczasem forma wypoczynku jest prywatn? spraw? pracownika i przełożonemu nic do tego. Jak lubi to może się wylegiwać (nawet nie sam). Dobre zorganizowanie pracy należy natomiast do przełożonych.
Tymczasem za dobr? organizację trudno uznać pozostawienie czterech osób do sprz?tania całego zakładu, gdy zlecone jest dodatkowe mycie okien. Również nadgodziny nie s? warto?ci? sam? w sobie. Pracownicy zazwyczaj s? z nich zadowoleni, bowiem oznaczaj? wyższe zarobki (a w UE niższa od polskiej jest tylko ?rednia płaca na Litwie), ale dla wielu – zwłaszcza kobiet – kontakt z dzieckiem jest cenniejszy niż dodatkowa stówka w kasie.
Mr Solidarek